ατρόπωτος

-η, -ο

αυτός που δεν είναι δεμένος ή στερεωμένος με τροπό, δηλ. με τον σχοινένιο δακτύλιο που συγκρατεί το κουπί στον σκαρμό.

[ΕΤΥΜΟΛ. < α- στερ. + τροπώ (-όω) < τροπός < τρέπω].